Zenderstad 1 nu wel langs Ons Genoegen Utrecht
Door Koos van Amerongen

In de halve finale van de provinciale bekercompetitie heeft het eerste viertal van Zenderstad zich tegen Ons Genoegen gerevancheerd voor de verloren bekerfinale van vorige jaar. Na een mooi avondje bekerdammen - ook de andere halve finale werd in de Oase gespeeld – stond de kleinst mogelijke overwinning op het scorebord: 5-3. Dat het spannend zou worden was op voorhand al wel duidelijk, toen bleek dat beide teams met een ijzersterk formatie voor de dag kwamen.

Net als vorig jaar troffen beide kopmannen, Martijn de Leeuw en Wouter Ludwig, elkaar, dit keer op het eerste bord. Het spelbeeld was heel anders. Waar het vorig jaar vrij rustig bleef, ontstond er nu een scherpe klassieke stelling, waarin Ludwig na het opspelen van zijn kroonschijf aan een kolossale centrumstand bouwde, welke Martijn onorthodox poogde te omsingelen. Uiteindelijk schoof de stand in elkaar en bleek vereenvoudigen voor beiden het beste (1-1).

Op het tweede bord troffen Rik Verboon en Alfons Ottink elkaar weer. In hun duels gebeurd altijd wel wat. Dit keer ontstond er een open klassiekje, dat verdunde naar een stand waarin Rik op het centrum stond en Alfons eromheen ging. Het resulteerde in een gelijkwaardige remise (2-2).

Ook op het derde bord was het de Leemputter (Arne van Mourik) die om de stand van de Apeluier (Martijn van der Klis) heen trok. Na een aantal ruilen bleek Martijn een goede centrumstand over te houden. Het werd echter steeds dunner en uiteindelijk wist Arne met behulp van een goed getimed offer naar remise af te wikkelen.  Uit analyse blijkt dat Martijn met 38.31-27! goede winstkansen had kunnen krijgen.

Tot slot troffen beide teamleiders, Koos van Amerongen en Cock van Wijk, elkaar aan het laatste bord. Cock liet er geen gras over groeien en trok vanuit de opening direct ten (flank)aanval. Na een ogenschijnlijke onnauwkeurigheid van Cock begon Koos aan een oploopplan. Cock verdedigde zijn aanvalsschijf horizontaal, die vervolgens door Koos naar 22 werd verplaatst. Objectief gezien was het gelijkwaardig, maar Cock moest wel oppassen. Het werd steeds gevaarlijker, maar op het goede moment werkte Cock af naar een remise-eindspel. Twee fouten werden hem daarin alsnog fataal: eerst liet hij Koos met een damoffer afwikkelen naar een 4-om-2 eindspel, en vervolgens had hij niet door dat dat nog remise was (5-3).

En zo, met een vleugje geluk, wisten de IJsselsteiners een herhaling van het bekertrauma van vorig jaar (‘verliezen’ door 4 remises) te voorkomen. In de finale wacht DC Hilversum, dat het versterkte tweede viertal van Zenderstad op een grote nederlaag trakteerde (1-7) en zo een IJsselsteins onderonsje voorkwam.

Zenderstad 2 ten onder tegen DC Hilversum
Door Ed Kok

De andere halve finale was tussen Zenderstad 2 en DC Hilversum. Zenderstad 2 had eerder de bekerwedstrijden tegen eerste klassers DAWO Woudenberg en Austerlitz gewonnen en trof nu een hoofdklasse team. Een 4-4 uitslag zou dan genoeg zijn om te plaatsen voor de finale. Karl en Jacco waren verhinderd maar hadden supervervangers in Laura en Laurens. Na een roze-blauwe traktatie van Laura (!) gingen we er vol voor. Het was duidelijk dat bord 3, Piet Schep tegen Maarten Kolsloot en bord 4 Stef Baerends tegen Wim Vlooswijk de sleutelpartijen waren, hier moest minimaal 1 punt gehaald worden.
En daar ging het mis, Wim Vlooswijk, met wit, had een mooi getimede opstoot naar veld 23. Stef dacht met een geforceerde 3 om 3 (of 4 om 4 bij anders slaan) nu een gunstige stand te bereiken. Maar Stef zag daarbij nog een andere 3 om 4 slagmogelijkheid over het hoofd. Met de schijf achter was er geen houden meer aan.
Op bord 3 stond Piet behoorlijk onder druk en dacht met een ruil de druk te verminderen. Direct volgde echter een kleine forcing met schijfverlies voor Piet. Hier zat ook al gauw geen muziek meer in.
Met een 0-4 achterstand moesten Laurens (op bord 2 tegen Ton Bollebakker) en Laura (op bord 1 tegen Peter van Heun) beiden winnen.
Laurens bereikte behoorlijk tempivoordeel. Maar door een taktisch offer met geforceerde terugwinst wist Ton de stand uit te dunnen en speelruimte te houden met remise als resultaat.
Lang leek Laura tegen Hilversum kopman Peter van Heun op een gelijkwaardige remise af te stevenen. In een 5 om 5 stand had Peter een klein voordeeltje. Een beetje onhandig (volgens eigen zeggen) probeerde Laura remise te forceren maar kwam in een damvangnet terecht en verloor alsnog. Het maakte echter niet uit de nederlaag tegen Hilversum stond al vast.
Jammer, een bekerfinale tegen Zenderstad 1 was superleuk geweest.